Kategorie: Blogs (Page 1 of 44)

Artikel 2 van die Kerkorde van die Gereformeerde Kerke lui soos volg: 

“Daar is vier soorte dienste: die van die bedienaars van die Woord, die van die professore aan die Teologiese Skool, die van die ouderlinge en die van die diakens.” 

In elke gemeente is 3 van hierdie dienste nl. bedienaars van die Woord, ouderlinge en diakens. Let daarop dat ons praat van dienste. Dit beteken dat die amp ’n diens is van Christus. Hierdie ampte gaan oor die regering en versorging van die kerk. Die amptelike werk is diens tot eer van God. 

Daar is egter ʼn amp waarin elke gelowige staan nl die amp van gelowige. Almal in Christus word tot hierdie amp geroep. Die ampte van herder en leraar, ouderling en diaken se doel is om almal in die amp van gelowige toe te rus om God te dien Ef 4:12. Die fokus val dus op die gelowige. Ons is Christus se kinders wat Hy innig lief het, so lief dat Hy sy lewe vir ons afgelê het. 

In Ef. 1:4 lees ons dat God ons voor die grondlegging van die aarde uitverkies het sodat ons heilig en onberispelik voor Hom kan lewe. Ons is Vader dankbaarheid verskuldig vir ons verlossing. Paulus skryf dat ons as gelowiges konings, profete en priesters is. As koning moet ons ons opdrag van Gen. 1:28 nakom om oor die skepping te heers. Volgens Matt 28: 18-20 moet ons as profete God se Woord verkondig met ons dade en met woorde. As priesters moet ons biddend voor God lewe soos beskrywe in Rom 12:1,2. 

Hierdie amp is ’n heerlike amp waartoe die lewende barmhartige God ons geroep het en met die Heilige Gees ons elke dag toerus om die amp uit te voer. 

Ons sien vandag met groot vreugde die tekens van God se onbeskryflike groot liefde vir almal wat hy tot amp van gelowige geroep het. Hy het Sy Seun oorgelewer sodat ons heilig en onberispelik voor Hom kan wees. Gaan dan in die vreugde van Sy verlossing om God te dien en sy Naam te eer. 

Oudl Jaco Wattel 

Die Jubeljaar in Bybelse konteks is ‘n tyd van herstel, dankbaarheid en aanbidding – ‘n tyd waarin God se voorsiening en genade gevier word. 

Die vyftigste bestaansjaar van ons gemeente is ‘n kosbare geleentheid om die grootheid en getrouheid van God oor vyf dekades te erken. 

In Judas 1:24-25 word ‘n lofprysing aan God gerig waarin ons ook kan meedoen met hierdie viering omdat dit fokus op God wat ons oor ‘n tydperk van vyftig jaar behoed en bewaar het. Dit is nie ons pogings nie maar die grootheid en genade van God wat ons beskerm en gelei het. 

Die lied “Hoe groot is U” dien as gepaste loflied om ook God skeppingsmag te eer en die fokus te plaas op Christus se offer aan die kruis wat die kern van ons verlossing en jubeling is. Dit pas by die jubeljaar se tema van herstel en genade. 

Saam met Judas 1:24-25 roep ook hierdie lied ons gemeente op om te erken dat God oor vyftig jaar getrou was en dat Sy mag en heerlikheid tot in alle ewigheid bly. Hierdie teks en lied herinner ons ook aan die bron van ons bestaan en groei – God self – en inspireer ons om die toekoms met geloof, vreugde en vertroue tegemoet te gaan. 

Die jubeljaar is dus nie net ‘n viering van die verlede nie maar ook ‘n uitnodiging om in aanbidding te staan en soos Judas 1:25 te verklaar: “Aan Hom wat die mag het om julle daarvan te bewaar dat julle struikel, en om julle onberispelik en jubelend voor Sy heerlikheid te stel, aan die enigste God, ons Verlosser, deur Jesus Christus ons Here, behoort die heerlikheid, majesteit , krag en mag – van voor alle tye, en ook nou, en tot in alle ewigheid. Amen.” 

Oudl Louis Trichardt 

SABBAT – Die Sabbat hou verband met God se skepping in 6 dae. God het die 7de dag as gereelde rusdag ingestel wat geheilig moet word (Eks 20:11). In Deut 5:15 lees ons dat die Sabbat ook verband hou met Israel se verlossing van hul slawebande in Egipte. Die Nuwe Testamentiese gelowiges heilig nie meer die Sabbat nie, omdat dit vervul is in Christus. Ons vier wel die rusdag (Sondag), synde die opstandingsdag van Jesus uit die dood. Sondag word as rusdag gevier aangesien ons as slawe van die sonde deur Jesus se kruisdood verlos is. 

SABBATSJAAR – Dit is al om die sewende jaar gevier en het ‘n jaar lank geduur. In hierdie jaar moes die hele land rus en onbewerk gelaat word. Soos die Sabbat aan God gewy is, is ook hierdie jaar in sy geheel aan God gewy. 

Die Sabbatsjaar is gevier tot eer van die Here (Lev 25:2 en 4). Soos daaglikse werk op die Sabbatdag gestaak moes word, so moes werk op die bewerkte lande en wingerde gestaak word. Deur die bewerkte lande en wingerde van menslike gebruik te onttrek, is die Sabbatsjaar aan God gewy deur die rus en herstel. Die Sabbatsjaar gee erkenning aan die feit dat God die werklike Eienaar van die grond is en daarop voorsien. 

Die Sabbatsjaar gaan egter ook oor skuldafskrywing van mede-Israeliete, vrygewigheid aan die armes, vrylating van mede-Israeliete wat slawe is en eerstelinge van alle vee wat aan God gewy moet word. Die eerstelinge van grootvee mag nie gebruik word vir werk nie en die eerstelinge van kleinvee geskeer word nie. As offers moes dit in die teenwoordigheid van die Here geëet word op die plek wat die Here aangewys het. (Deut 15:19-20). 

As Nuwe Testamentiese gelowiges moet ons blymoedig aan die behoeftes van armes voorsien deur ons diakonale bydraes. Dit gaan dus om die gelowige se verhouding met sy medemens asook ons verhouding met God wat ons as slawe van die sonde deur die kruisdood van Christus bevry het. 

Na 7 Sabbatsjare (49 jaar), moes die Hersteljaar in die 50e jaar deur Israel gevier word as ʼn rusjaar tot eer van God. Israel het gejubel omdat die Here hulle uit Egipte verlos het en in die beloofde land ingelei het. In wese gaan die Hersteljaar oor die lossingsreg en teruggee van eiendom aan die oorspronklike eienaar onder bepaalde voorskrifte. 

Eerstens gaan die Hersteljaar om Israel se verhouding met die Here. Tweedens gaan dit oor die gelowige se verhouding met sy medemens. Die streng voorskrifte aan Israel is nie meer op die Nuwe Testamentiese gelowiges van toepassing nie. 

Alles behoort aan die Here en ons is slegs rentmeesters van dit wat God aan ons gee. Ons moet jubel en juig in die Here se voorsienigheid en daarom moet ons met vreugde en dankbaarheid gee. 

As Christene moet ons jubel en juig oor Christus se verlossing van ons sondes en ons erfenis in die hemel. Daarom moet ons as gelowiges aan behoeftiges gee met blymoedige harte en vrygewige hande en moet ons wegdraai van die sonde en lewe tot heiligmaking. 

Kom ons lei ‘n jubel lewe tot eer van God. 

Oudl Gert Boshof 

Ons kerklike bydrae is in alle opsigte ’n dankoffer aan God. Uit dankbaarheid teenoor die Here vir Sy genade wil ons die eerste deel van alle inkomste aan Hom van harte en gewillig gee (2 Kor. 8,9). Ons gee met blymoedigheid, as teken vir die opregtheid van ons liefde en nie uit dwang nie. Ons gee omdat alles wat ons is en het aan die Here behoort en Hy vir ons Sy gawes gee om te gebruik (Ps.24:1; Pred.5:17-18). 

Praktiese oorwegings: 

• Jou bydrae moet eerste en eers afgedra word voordat jou persoonlike begroting in werking gestel word met die oog op die maand wat voorlê (Lev 23:14 en Lev 14:23). Dit lê op die gewete van elke gelowige of jy wil bydra uit jou inkomste voor belasting of na belasting. Bereken wel jou bydrae, voor enige ander uitgawes soos huis-, motor-paaiement, kruideniers- en klere-aankope, kredietkaartrekening en brandstof. 
• Swak finansiële bestuur, spandabelrigheid, suinigheid en selfsug moet jou nie verhinder om gereelde bydraes te gee nie. 
• Alhoewel ons in die perspektief van die Nuwe-Testamentiese vryheid leef, is daar nie werklik getuienis in die Skrif wat sê dat dit nie ’n tiende moet wees nie! Ons laat ons in ons heiligmaking en praktiese etiese lewe tog lei deur die gees van die Wet. 

Ten diepste bly die gee van ’n keurige kerklike bydrae ’n saak van die geloof en die gewete (Maleagi 3:10). As jy gemaklik sonder die geld kan klaarkom wat jy as ‘n bydrae aanbied, moet jy dalk weer besin oor die keurigheid daarvan! 

Ten slotte: “…God is by magte om aan julle alles in oorvloed te skenk, sodat julle in alle opsigte altyd van alles genoeg kan hê en volop kan bydra vir elke goeie werk.” (2 Kor. 9:8) 

Oudl Drikus van der Walt 

Openbaring 22 vers 13: “Ek is die Alfa en die Omega, die Eerste en die Laaste, die Begin en die Einde.” 

Tydens ons gemeente se Jubeljaar moet ons besin waarvoor en waaroor ons jubel. Ons gemeente is 50 jaar oud, of eerder 50 jaar jonk. Dit is soos ons vyftigste huweliksherdenking as die bruid van Christus. Dit is baie meer besonders as ‘n vyftigste verjaardag. Met die herdenking van ‘n huwelik weet jy van meet af daar is iets besonders. Dit is immers twee mense wat trou beloof het en dit volhou het vir vyftig jaar. ‘n Gewone vyftigste verjaardag is immers besonders en baie mense behaal dit deur die genade van ons Vader. 

Met ons gemeente se vyftigste verjaardag moet ons dankbaar wees teenoor die predikante, kerkraad, katkisasie onderwysers, susters, juventus, projekkoördineerders en nog talle ander wat bydraes gelewer het. 

Met dankbaarheid moet elke lidmaat elke keer as ons saam kom, die Here se Naam groot maak. Nuwe sowel as ou lidmate, jonk en oud, bekend en onbekend moet saam in geloof verenig voor die Hoof van die kerk, ons Here Jesus. Daar is lidmate wat van die begin van die gemeente se bestaan af hier is, daar is ook die wat nog in die toekoms in die gemeente gaan wees. So kom daar ʼn begin en einde aan alles, selfs hierdie gemeente. Maar die kerk van die Here hou nooit op bestaan nie. 

Waarop moet ons fokus en dankbaar wees volgens Openbaring 22 vers 13? Ons Verlosser Jesus Christus alleen. Dit was van die begin af Jesus waardeur ons losgekoop is van ons sondes. Dit moet ons fokus wees as Christene om in Jesus dankbaar te wees en te aanbid. Dit waaroor die totale Woord van God gaan, Jesus wat vir ons ‘n plek gaan berei in die hiernamaals as jy onvoorwaardelik in die Drie Enige God glo. 

Jesus is die Ewige Koning, die Oneindige, Almagtige Here, “In die begin was die Woord, en die Woord was by God, en die Woord was God. Hy was in die begin by God. Alle dinge het deur Hom ontstaan, en sonder Hom het nie een ding ontstaan wat ontstaan het nie.”— Johannes 1:1-3 (1953 Vertaling) 

Oudl Frikkie Pelser 

Dit is opvallend dat beide die Wet, Eksodus 20, en die gebed, Matteus 6, begin met God se heiligheid. Dit is goed om in die hersteljaar weer na te dink oor God se heiligheid en ons respek vir Hom. Dit is ook belangrik om daarop op te let dat die Heidelbergse Kategismus vanaf Sondag 34 tot 52 oor die Wet en Gebed handel. Dit beteken dat hierdie aspekte bedoel is vir Christene wat reeds die eerste beginsels van die geloof verstaan en bely. 

Wanneer ons besef dat ons God se genade nodig het, dan verstaan ons hoe Hy ons verlos van ons doodsbestaan buite sy liefde. Dit berei ons om ons te bekeer omdat Hy ons tot bekering bring deur die wedergeboorte, deur sy Heilige Gees, en kan ons die ou lewe aflê en die nuwe lewe leef. 

Deel van hierdie nuwe lewe is die respek vir Sy heiligheid soos in die eerste Gebod en eerste Bede beskryf word. Naamlik dat ons geen ander gode sal dien nie en dat Sy Naam geheilig sal word (eerstens deur onsself). 

Aangesien ons deur Christus geleer is dat ons op grond van geloof gered word en uit dankbaarheid ‘n heilige lewe moet lei, is dit goed om ons toewyding aan God te herstel. Laat ons die bede uitleef dat Sy Naam geheilig word in wat ons doen, die plekke waarheen ons gaan, die goed waarna ons kyk, die dinge waarna ons luister, die manier en toewyding waarmee ons, ons werk doen, die manier waarop ons met ons gesin, kollegas en vreemdelinge omgaan en op elke ander terrein van ons lewe. 

Matteus 5: 16 lees “Laat julle lig so voor die mense skyn dat hulle julle goeie werke kan sien en julle Vader wat in die hemel is verheerlik.” (2020) 

Oudl Corné Smuts