Skriflesing: Psalm 131 (1953 Vertaling)
Teksverse: Ps. 131:2
Kategorie: Psalms (Page 1 of 11)
Skriflesing: Psalm 3 (2020)
Teksvers: Psalm 3: 4
Weerloos, gestroop van jou steunpilare
Ons besef nie altyd hoe wankelrig die pilare is waarop ons in hierdie lewe steun nie.
Dawid het hierdie intuimeling van sy steunpilare intens beleef. Sy eie seun het die harte van mense gewen en ‘n opstand teen Dawid gelei. Dawid moes uit die stad vlug.
Om gestroop en weerloos steeds te sien
As gelowige sien ek:
- die Here as my skild
- die Here as my heerlikheid
- die Here as die Een wat my hoof optel!
Skriflesing: Psalm 50; Joh 17
Teksvers: Psalm 50:21(14+23), Joh 17:17
HK: Sondag 35
In Sondag 35 bely ons eerlik dat ons “God op geen enkele manier mag afbeeld nie“. Die eenvoudige rede is eintlik dat geen maar géén beeld Hom as God ooit KAN omvat of kan uitbeeld nie.
Terwyl ons dus nie eintlik baie fisieke beelde van God rondom ons ken (soos bv Boeddhabeelde in Thailand) nie, moet onsself dalk op ‘n ander vlak ondersoek.
Watter beelde is daar van God in jou kop?
Skrifgedeelte: Psalm 114
Teksverse: Psalm 114:3
Psalm 114 lyk op die oog af na geen besondere openbaring van die Here nie… Dit is asof daar `n paar feite meegedeel word oor die uittog uit Egipte, met die beloofde land in gedagte. In hierdie verbond van God, waarin Hy die belofte van `n land en `n nageslag stel, sien ons hoe die Here op `n besondere wyse hierdie seën, hierdie gawe aan sy volk toebedeel. Want toe Israel uit Egipte getrek het en die land Juda as heiligdom ontvang het, en Israel as erfenis, het die Rooisee dit gesien en gevlug, en die Jordaan rivier het agteruit gewyk.
In hierdie klaarblyklike eenvoudige versie, beskryf dit twee watermassas wat as getuienis dien van God se werke. Aan die een kant die Rooi see, en aan die ander kant die Jordaan rivier. En tussenin hierdie twee, lê daar 40 jaar se woestynlewe.
Skriflesing: Psalm 84 (1983)
Teksvers: Psalm 84:11
Vandag doen ‘n klompie jongmense van ons gemeente Openbare Belydenis van hul Geloof. Na jare se kategese is hulle gereed om hulle verantwoordelikhede as belydende lidmate van die kerk van Christus uit te leef. Ons is saam met hulle en hulle ouers dankbaar dat die Here hulle in sy verbondstrou gelei en bewaar het.
Ons hoop dat ons elkeen weer opnuut die voorreg van hierdie lidmaat-wees mag besef en aangespoor word tot nuwe toewyding uit dankbaarheid.
Skriflesing: Ps 134 (1983); I Kron 9:33 en 23:30; Num 6:22-27
Teksvers: Psalm 134
Ons sluit vandag die reeksprediking oor die Liturgie van ons Eredienste af met die die laaste moment voordat ons weer oppad is huistoe: Ons gaan geseënd hiervandaan.
Reeds vroeg in die die Bybel lees ons dat die Here die opdrag aan Aäron gee om as priester die volk namens God self te seën (Num 6:22-27). Die geroepe en bevestigde dienaars van die Here het dus die groot voorreg en verantwoordelikheid om dit gereeld te doen. So stuur die liturgie ons elke Sondag weg onder die seënende hand van die Here.
Dit is dus nodig dat u weer die praktyk om op hierdie stadium van die liturgie u oë biddend te sluit sal heroorweeg. Die priester-leraar staan voor u met sy hande omhoog en spreek die seën oor u uit in die Naam van die Almagtige en Drie-Enige God van die hemel en aarde. Dit is nie ‘n gebed nie. U is dus veronderstel om aan hierdie simboliese handeling deel te neem deur op te kyk en die seën te ontvang. (Hier is geen voorskrif nie, maar miskien moet u hierdie wonderlike oomblik van ons liturgie net weer ernstig oordink ).