Skriflesing: Levitikus 25:1-13 (2020)
Teksvers: Levitikus 25:2-4
Ons lewe in ‘n rustelose wêreld. Veral hier in die stad beleef ons die rusteloosheid van altyd besig wees, altyd nog werk, altyd nog iets wat gedoen moet word. Maar daar is ook ‘n ander soort rusteloosheid: ‘n onrus van die gewete; ‘n rustelose siel wat net nie tot bedaring kan kom nie.
Oor hierdie rusteloosheid het die bekende kerkvader Augustinus opgemerk: U het ons vir Uself gemaak, en ons harte is rusteloos totdat ons rus vind in U. Die sabbat, sowel as die sabbatsjaar en die jubeljaar het ‘n pertinente kenmerk van rus, van herstel.
Vanoggend gaan ons saam ondersoek instel oor wat dit beteken om te rus tot eer van die Here.