In die laaste hoofstukke van die boek Ester breek die oordeelsdag aan. Die 13de Desember is die dag van die Pur, die lot van Juda! Maar die HERE het die lot verander sodat die oordeel oor Juda ‘n oorwinning word. So word die geskiedenis van Ester vir ons ‘n vooruit wysing na die groot dag van die HERE, die Jom Jahwe, die oordeelsdag waarop elke mens voor die troon van God sal staan. Dit is juis in daardie oordeel van God wat ons rus en vrede vind.
Skriflesing: Ester 8:1-17 Teksverse: Ester 8:16 en 17
Die spanningsvolle opbou van Ester wat haar lewe waag voor die koning en telkens haar versoek laat uitstel, word ontknoop met ontsaglike verligting as Haman die oordeel ontvang wat hy vir Mordegai beplan het. So verander die HERE self die lot (pur). En tog kry Ester nie waarvoor sy vra nie. Sy het gepleit dat haar lewe aan haar geskenk word, maar die wet van die Meders en Perse is onveranderlik.
Hier in Ester 8 sien ons hoe God die kommernis en oordeel verander in oorwinning en vreugde.
“Laat my lewe my geskenk wees” so versoek Ester die koning. Dit is tog ‘n vreemde versoek. Hoe kan die koning aan Ester lewe gee? Hy is tog nie God nie! Maar hy kan wel lewe neem. Ester pleit dat haar lewe gespaar word as sy genade gevind het in die oë van die koning. So word sondaars diensbaar in die koninkryk van God deur hulle geloof in dade om te skakel.
Ons moet egter besef dat God se verbond twee kante het. Die belofte en seën vir hulle wat in die geloof volhard. Maar die vervloeking en wraak teenoor almal wat sy beloftes verontagsaam en misbruik. Ons staan vanaand stil by hierdie seën en vloek van God se verbond met die tema: jou lewe is ‘n geskenk van God.
Nie alle gelowiges is diensbaar nie want nie almal wat sê dat hulle glo, se dade getuig daarvan nie. Of soos Jakobus waarsku: geloof sonder werke is dood. So was ook Mordegai en Ester “dood-gelukkig” in hulle eie gemak. Maar die edik van Haman het alles verander. Die oproep van Mordegai het Ester se hele wese geskud! Sy kan haar nie langer verbeel dat sy nie deur die dood geraak sal word nie. Daar is net een ding om te doen: om voor die koning te verskyn en te pleit vir die lewe van haar volk.
So gaan staan Ester voor die koning, met die bereidwilligheid om haar lewe op te offer. Hierdie daad gryp die hart van die koning aan. Hy sien die waagmoed en die waardigheid van sy koningin, en eer haar daarvoor. Hierdie daad het skynbaar ‘n verdere uitwerking op die koning, dat hy ‘n slapelose nag het, en deur die beskikking van die hand van God, word gevind dat Mordegai geen eer ontvang het vir sy aandeel om die sluipmoord op die koning te fnuik nie.
Ons staan vanoggend stil by hierdie radikale ommekeer en sien hoe geloof sondaars diensbaar maak in die koninkryk van God.
Wie nie wil luister nie, moet voel, so ken ons die bekende spreuk. Daar sit egter baie meer hieragter as net ongehoorsaamheid of geweld. In die hart van elke mens is daar bepaalde begeertes en ambisies. Soms wil ons nie ag gee op dinge wat ons toekoms in gedrang kan bring nie. God ontbloot egter alle vorme van voorgee. Hier in Ester 4 sien ons hoe God ingryp om onwillige en onsekere harte diensbaar te maak in sy koninkryk.
Skriflesing: Ester 3:1-15 (2020-vertaling) Teksverse: Vers 8-9
Terwyl Haman en koning Ahasveros sit en drink, is die hele stad Susan in beroering oor die ingrypende wet wat pas afgekondig is regoor die koninkryk. Hier in die derde hoofstuk van Ester vind ons die eindelose stryd tussen kerk en wêreld, tussen geloof en ongeloof, tussen lig en duisternis.
Ons staan vanmôre stil by die gebeure waar Haman die doodsklokke laat lui vir die Joodse volk en hoe God deur beproewing die harte van sy kinders op Hom rig.