Hierdie Latynse woorde beteken “die werk van God”. Ons kan dit ook beskryf as die “heilige dienswerk aan God”. Die erediens en die heiligheid van God moet nie net in die “kerkdiens” wees nie, maar dit omvat die volheid van ons lewe.
Die lewe is ‘n erediens. Ons ganse bestaan moet in die heiligheid van God wees. Om egter in die erediens God te ontmoet, is uitsonderlik. Dit is ‘n heilige ervaring. Daarom mag ons nie maar net “opdaag vir kerk” omdat ons gewete aangespreek voel nie. Ons moet onsself geestelik voorberei. Ons moet daarna uitsien, en opgewonde raak oor die teenwoordigheid van God onder sy kinders.
Deur die eeue is daar geworstel en gesoek na wat die ontmoeting van die heilige God in die erediens behels. In die ou bedeling was die erediens afgesonder vir die priesters en Leviete. Dit het hoofsaaklik gehandel mbt die offerdiens. God was as te ware “toegemaak” en bedek in die tabernakel se allerheiligste. Hy was die verborge God wat nie in sy heiligheid deur sondaars genader kon word nie. En tog het Hy ge-tabernakel onder sy volk.
Daarvoor moes die weg na die allerheiligste eers oop gebaan word. Dit kon die priesters uit die Aäronitiese orde nie vermag nie. Hulle kon ook net vir hulle eie sonde versoening doen en nie self betaal vir die sondes van die volk nie.
As die Sondelose Lam geslag word, op die altaar voor God in die hemel, dan is Hy alleen waardig. Vir sy verlossing moet Hy geloof en geprys word. Nie net op ‘n dag in die week nie, maar elke dag van ons hele lewe. Hy het immers die voorhangsel middeldeur laat skeur om ons toegang tot die allerheiligste God in die hemel moontlik te maak. So word die Here ons geregtigheid. Hy herstel ons lewende verhouding met die Almagtige.
Nou kan ons ‘n nuwe lied sing:
Aan U o Lam van God, kom die lof en aanbidding vir ewig.
Lourens (vdm)