In 2 Samuel 7 hoor ons Dawid se versugting om vir die Here ‘n tempel te bou. Tog sê die Here, ten spyte van sy mooi intensies, dat hy nie die tempel mag bou nie omdat hy in te veel oorloë betrokke was. Sy seun, Salomo, sou wel die tempel mag bou. Verder beloof die Here dat daar altyd ‘n koning in Israel uit die geslag van Dawid sal wees. Ons weet egter dat daar oor baie jare al geen koning in Israel is nie. Het die Here dan sy belofte vergeet? Nee, beslis nie. Jesus Christus wat uit die geslag van Dawid kom, het deur sy lyding en kruisiging hier op aarde heen, sy ewige Koning-skap oor die ganse heelal kom bevestig.

Kyk maar net Dawid wat ‘n besondere man van die Here was. Diep gelowig en tog sondaar. Wanneer die Here straf oor Dawid aankondig as gevolg van sy owerspel, bedrog en moord, aanvaar Dawid die Here se regverdige oordeel. Hy verootmoedig hom voor die Here en pleit om genade. Alhoewel die Here Dawid se sonde vergewe het, sterf die kind tog wat in owerspel verwek is. So leer ons dat die Here Dawid se sonde vergewe, maar die onmiddellike gevolge van sy sonde word nie sommer opgehef nie. Hierdie diep berou, anders as in Saul se geval, word verwoord in Psalm 32 en Psalm 51.

Leer dan hoe groot en genadig die Here is oor die gebroke sondaar wat sy toevlug tot die Here neem. Die Here maak die sondaar in Jesus Christus nuut. Die Here verseker ons deur die Woord en die Heilige Gees dat ons sondes werklik vergewe is.

In Psalm 32 erken Dawid dat hy die Here se liefde en genade en goedheid glad nie verdien nie. Hy erken in Psalm 32: 1 en 2 dat hy die wet en gebooie van die Here nie kon gehoorsaam nie. Dit ten spyte van die pragtige woorde wat hy in Psalm 119 oor die wet van die Here geskryf het.

Dawid bely in Psalm 51 dat hy al sondig was voor sy geboorte. Dit wys op die erkenning van die erfsonde wat in sy menswees ‘n realiteit is. Daar is niks goeds in hom as die Here nie die goeie deur die Heilige Gees in hom werk en hom gewillig maak om meer en meer te lewe soos wat die Here dit van hom vra nie.

In Psalm 51:11-13 erken Dawid dat hy nie gered kan word deur ‘n vroom lewe nie. Hy erken dat redding alleen ‘n genade daad van die Here is. Daarom kon hy pleit om ‘n “nuwe hart”. Hy pleit dat die Here nie sy Gees van hom af sal wegvat soos wat dit die geval met Saul was nie. Hy weet dat die Here alle reg het om sy rug op hom te keer. Sonder die Here se genade is daar nie vergifnis en lewe nie. Dawid het opregte berou oor dit wat hy teenoor die Here verkeerd gedoen het.

Vir ons is die realiteit van die genadige Here wat vergifnis gee deurslaggewend in ons daaglikse handel en wandel.

Ds Paul