Die Apostoliese Geloofsbelydenis rangskik die noodsaaklike waarhede van die Christelike geloof in terme van ‘n natuurlike en logiese vooruitgang. Die orde van die Goddelike openbaring, gebou op die fondament van die Drie-eenheid, word getrou gevolg. Die belydenis beweeg van God die Vader en sy skepping na die persoon en werk van Jesus Christus – sy bonatuurlike geboorte, lewe, dood en opstanding. Daarna kom ons by die Heilige Gees, die kerk en ander toekomsgebeure. [Die Belydenis van Nicea volg dieselfde orde.]
Die Apostoliese Geloofsbelydenis is nie ‘n logiese beskrywing van abstrakte leerstellings nie, maar ‘n belydenis van feite wat leef en red. Augustinus het na die belydenis verwys as “a brief and grand regulator of true faith”. Luther glo dat die Christelike geloof nie in ‘n korter en duideliker manier gestel kan word nie. Calvyn noem dit ‘n korrekte opsomming van die Christelike geloof.
Hierdie belydenis is nie deur die apostels geskryf nie, maar dit verteenwoordig ‘n ware en getroue raamwerk van dit wat die apostels verkondig het. Waarskynlik is vroeë belydenisse by die doop van gelowiges gebruik. Die vroegste belydenis was kort en eenvoudig: Jesus is die Here. Hierdie vroeë en kort belydenisse word uitgebrei om die implikasies duidelik uit te bring. Ons weet ook dat die kerke in die vierde eeu almal stellings en belydenisse gebruik het om te verduidelik wat hulle geglo het. Hierdie belydenisse was almal feitlik identies.
Drie eienskappe van die Apostoliese Geloofsbelydenis
• Die belydenis beklemtoon dat geloof primêr vertroue in die lewende en ware God is: Ek glo in God die Vader, die Almagtige … En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun … Ek glo in die Heilige Gees. Die belydenis sê nie dat ek dit of dat glo nie – ek glo in.
• Die belydenis in primêr ‘n ware geskiedkundige verhaal. Kyk net na die name wat gebruik word: Maria Pontius Pilatus, Jesus. Dit verwys ook na spesifieke gebeure in die geskiedenis – Jesus se dood, begrafnis en opstanding. Dit berus op werklike geskiedkundige gebeure. Die belydenis is nie abstrakte teologie nie, maar goeie nuus.
• Die belydenis praat van die Drie-eenheid lank voor ‘n kerkvergadering hierdie leer bespreek het.
Alle kerke behoort die belydenis te gebruik, maar dan nie as ‘n gewoonte nie, maar as ‘n uitdrukking wat ons geloof bevestig. (Oorgeneem.)
Ds Maarten